Text: Werner Alldag und Stephan Witte / Übersetzung: Pantipa Mongphoty
ท่านเองในฐานะเป็นผู้ขายประกันบางทีก็ได้มีโอกาสติดต่อกับผู้คนที่อยู่นอกเขตสหภาพยุโรป คนเหล่านี้อาจมีความสนใจและต้องการที่จะหาทางติดต่อกับคุณ หรือพวกเขาอาจเป็นคู่ร่วมธุรกิจกับคุณในอนาคต อาจเป็นพ่อแม่หรือญาติๆของลูกค้าที่คุณมีอยู่ก็ได้
บุคคลที่เป็นชาวต่างชาติที่ใช้ชีวิตอยู่ที่นี่บางคนก็ยังมีความผูกพันและยังติดต่อกับครอบครัวที่บ้านเกิดเมืองนอนของพวกเขาอยู่ บุคคลที่บางทีอาจมีความต้องการที่จะเอาคนใกล้ชิดในครอบครัว(เช่น พ่อ, แม่ หรือย่า-ยาย) มาอยู่เยอรมัน ยกตัวอย่างเช่นเพื่อให้คนในครอบครัวนั้นได้มาอยู่ใกล้กับหลานๆหรืออาจด้วยเหตุผลเรื่องสุขภาพ
มีทางหลายทางที่สามารถนำพาไปสู่จุดหมายปลายทางได้
ทั้ง ผู้หญิงและผู้ชายสามารถเคาะ "ประตู" ได้หลายประตูเพื่อที่จะสามารถเดินทางเข้ามาในประเทศเยอรมนีอย่างถูกต้องตามกฎหมายได้และพักอาศัยอยู่ที่นี่ได้ด้วย
"ประตู" ที่ว่านี้ก็คือกฎระเบียบทางกฎหมายว่าด้วยที่อยู่อาศัยนั่นเองร่วมกับกฎระเบียบเรื่องวีซ่าของสหภาพยุโรป และผู้ยืนพิทักษ์ประตูอยู่ก็คือหน่วยงานรักษาความสงบเรียบร้อย: ในประเทศหน่วยงานที่ว่านี้ก็คือสำนักงานตรวจคนเข้าเมือง ส่วนในต่างประเทศก็คือหน่วยงานตัวแทนของประเทศที่มีสิทธิ์ออกวีซ่าหรือไม่ก็เจ้าหน้าที่ที่ทำงานในตำแหน่งนี้ในหน่วยงานนั้นๆ
จะด้วยแรงจูงใจใดก็ตามของแต่ละบุคคลที่ต้องการจะเดินทางเข้าประเทศและต้องการได้อยู่อาศัยถาวรในเยอรมนีจะถูก "ขจัดออก" ด้วยกฎระเบียบของกฎหมายการพักอยู่อาศัย
มันค่อนข้างง่ายที่จะได้รับใบอนุญาตให้อยู่ได้สำหรับการมาเป็นลูกจ้าง เป็นนักเรียนหรือมาในฐานะคู่สมรสของพลเมืองของเยอรมันหรือของสหภาพยุโรป
บ่อยครั้งที่สถานการณ์เช่นนี้นำไปสู่การแต่งงานที่ฉุกละหุกระหว่างชาวเยอรมันทั้งหญิงและชายกับชาวต่างชาติที่ไม่ใช่สหภาพยุโรป
การแต่งงานในลักษณะนี้ไม่ว่าจะเป็นแต่งงานในประเทศบ้านเกิดของชาวต่างชาติเองหรือในประเทศเยอรมนีก็ไม่ใช่วิธีที่ง่ายที่สุดเสมอไป ส่วนหนึ่งเป็นเพราะบางประเทศเป็นประเทศที่เรียกว่ามีปัญหาด้านเอกสารและยิ่งกว่านั้นในบางประเทศเช่นเมียนมาร์ก็ไม่มีการออกใบรับรองการสถานภาพสมรสเพื่อมาประกอบการแต่งงานในประเทศเยอรมนี
ประเทศอื่นๆที่มีปัญหาตามข้อมูลของเดือนเมษา พ.ศ. 2554 ก็มีโดยเฉพาะอย่างยิ่งในประเทศอิเควทอเรียลกินี, โกตดิวัวร์, เอริเทรีย, กินี - บิสเซา, ไลบีเรีย, เซียร์ราลีโอน, โซมาเลีย, อิรักและเติร์กเมนิสถาน จำกัด ที่เป็นไปได้แต่ก็มีข้อจำกัดคือการตรวจสอบเอกสารเช่น ในประเทศกานา, มาลี, อัฟกานิสถาน, อินเดีย, ฟิลิปปินส์, เวียดนาม, เฮติหรือโคโซโว [i]
เป็นทางหินขรุขระสำหรับผู้ปลดเกษียณแล้ว
สำหรับผู้ที่ปลดเกษียณแล้วมันยิ่งยากขึ้นไปอีก จุดผลักดันที่สำคัญคือต้องมีการยังชีพที่มั่นคงซึ่งถูกนำมาเป็นเงื่อนไขตามกฎหมายมาตราที่ 5 ของกฎหมายว่าด้วยการพักอาศัย หากจำเป็นก็จะต้องให้คำยินยอมเพื่อรักษาความมั่นคงในการดำรงชีวิตโดยบุคคลที่สามตามข้อกำหนดของ A 68 AufenthG
("ความรับผิดชอบต่อการดำรงชีวิต") ซึ่งมีวัตถุประสงค์เพื่อปกป้องกองทุนสาธารณะ
นอกจากนี้การให้คำยินยอมรับผิดชอบนี้ยังปิดกั้นการรับเข้าประกันสุขภาพตามกฎหมาย (§5 Abs. 11 SGB V) อีกด้วยหากในการออกวีซ่าให้พักอาศัยได้นั้นไม่ได้ทำการให้คำยินยอมรับผิดชอบตามกฎหมายมาตราที่ 5 ย่อหน้าที่ 1 ข้อที่ 1 ของกฎหมายว่าด้วยการพักอาศัย เอาไว้ก่อน
หาก "ผู้เกษียณอายุ" มีรายได้อย่างต่อเนื่อง (เช่นมีเงินบำนาญจากต่างประเทศ, ได้รับค่าเลี้ยงดูจากคู่สมรสเดิม, รายได้จากค่าเช่า) ที่สอดคล้องกับจำนวนเงินบำนาญของเยอรมันหรือมีสินทรัพย์จำนวนหนึ่งในบัญชีธนาคาร พวกเขาก็สามารถยื่นคำร้องขอพักอาศัยได้ตามมาตราที่ 7 ของกฎหมายว่าด้วยการพักอาศัย (เรียกว่า: ผู้เกษียณอายุที่ร่ำรวย)
หากบุคคลที่ต้องการมาอยู่ในประเทศเยอรมนีไม่ใช่ผู้ใหญ่ที่บรรลุนิติภาวะและมีสุขภาพไม่ดีเช่น เนื่องจากภาวะสมองเสื่อมจำเป็นต้องได้รับการดูแลระยะยาวหรือเหตุผลอื่น ๆ ที่ไม่สามารถช่วยตัวเองได้และแจ้งเป็นเหตุผลสำหรับการเดินทางเข้าประเทศก็จะเป็นเรื่องยากที่จะได้รับการอนุญาตให้พักอาศัยได้
จะมีกฎหมาย ตามมาตราที่ 36 ย่อหน้าที่ 2 ของกฎหมายว่าด้วยการพักอาศัยเข้ามาเกี่ยวข้องด้วย
„[…] สมาชิกในครอบครัวคนอื่นๆของชาวต่างชาติสามารถได้รับการอนุญาติให้พักอาศัยได้เพื่อใช้ชีวิตครอบครัวร่วมกันหากมีความจำเป็นเพื่อเป็นการการหลีกเลี่ยง "ความรุนแรงที่ไม่ธรรมดา" สมาชิกในครอบครัวที่บรรลุนิติภาวะแล้วจะอยู่ภายใต้กฎหมายมาตรา§ 30 (3) และ§ 31 ส่วนสมาชิกของครอบครัวที่ยังไม่บรรลุนิติภาวะจะดำเนินตามมาตราที่§ 34 "
"ความรุนแรงที่ไม่ธรรมดา" ที่กล่าวถึงข้างต้นในข้อความทางกฎหมายมีการอธิบายไว้ในข้อบังคับการบริหารทั่วไปเกี่ยวกับกฎหมายว่าด้วยการพักอาศัยว่าเป็น "แนวคิดทางกฎหมายที่ไม่สามารถระบุได้"
กรณีความรุนแรงดังกล่าวขึ้นอยู่กับสถานการณ์ที่บ่งชี้ว่าทั้งสมาชิกในครอบครัวที่อาศัยอยู่ในดินแดน ประเทศเยอรมนีหรือสมาชิกในครอบครัวที่เต็มใจที่จะเข้ามาอยู่ต้องพึ่งพาความช่วยเหลือของฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งที่สามารถกระทำได้ใน ระเทศเยอรมนีเท่านั้น (เช่นเนื่องมาจากความต้องการการดูแลเป็นพิเศษ)"
พูดง่ายๆก็คือ:
ไม่ให้เหตุผลความรุนแรงของกรณีด้วยเรื่องเหล่านี้ เช่น โรงเรียนที่ไม่สะดวก, เศรษฐกิจสังคมและเงื่อนไขอื่น ๆ ในประเทศบ้านเกิด หรือยิ่งกว่านั้นเหตุผลเกี่ยวกับการถูกติดตามทางการเมืองก็เอามาอ้างไม่ได้ เหตุผลด้านมนุษยธรรมอย่างฉุกเฉินซึ่งไม่ได้เกิดจากแยกจากสมาชิกในครอบครัวจะต้องนำมาพิจารณาในบริบทของการอนุญาตให้มีถิ่นที่อยู่เพื่อมนุษยธรรม (§§ 22 ff.) และไม่ถือว่าเป็นกรณีของความรุนแรงในความหมายของมาตราที่ 36
การดำเนินชีวิตครอบครัวร่วมกันกับญาติที่อาศัยอยู่ในดินแดนของประเทศเยอรมนีเพื่อหลีกเลี่ยงความรุนแรงของกรณีนั้นโดยทั่วไปแล้วไม่มีความจำเป็นหากว่าในประเทศบ้านเกิดยังมีบุคคลในครอบครัวคนอื่นๆ ที่อยู่ในฐานะที่จะดูแลและให้การศึกษาได้ ด้วยเหตุนี้การที่จะรับบุตรหรือบุตรบุญธรรมที่บรรลุนิติภาวะแล้ว หรือรับพ่อแม่เข้ามาอยู่กับบุตรที่บรรลุนิติภาวะแล้ว, รับหลาน หรือ รับบุตรมาอยู่กับพี่น้องของเขาจะต้องถูกตรวจสอบเป็นพิเศษ
เพื่อที่จะประเมินสภาพของสุขภาพของผู้ยื่นคำร้องที่ระบุไว้ในใบคำร้องของเขา เขาจะถูกเรียกตัว เข้าพบเพื่อตรวจสอบโดยแพทย์ประจำหน่วย / MDK
ในกรณีของการพิจารณาตามดุลยพินิจภายใต้หัวข้อ 2 ย่อหน้าที่ 1 จะต้องได้รับการพิจารณาเป็นพิเศษว่าการดูแลหรือการดูแลของสมาชิกครอบครัวผู้ยื่นคำร้องนั้นเป็นความจริงและถูกต้องตามกฎหมายหรือไม่ (เช่นเงื่อนไขการรับผิดชอบตามกฎหมายมาตราที่ 68 กฎหมายว่าด้วยการพำนักอาศัย,ข้อกำหนดในการค้ำประกันของธนาคาร)" [ii]
รายละเอียดของกฎระเบียบตามมาตราที่ 36 กฎหมายว่าด้วยการพำนักอาศัยกับสิ่งตีพิมพ์ของสภาประเทศเยอรมนีจากปี 2559 มีข้อมูลที่ขัดแย้งกัน นี่คือข้อความที่ตัดตอนมา:
การติดตามครอบครัวของผู้ปกครองของประชากรของประเทศที่สามไปยังประเทศเยอรมนีส่วนหนึ่ง ขึ้นอยู่ตามกฎของการรวมครอบครัวกับชาวต่างชาติในมาตราที่§§ 27 และ 29 กฎหมายว่าด้วยการพำนักอาศัย และอีกส่วนหนึ่งขึ้นอยู่ตามกฎระเบียบเกี่ยวกับการย้ายถิ่นฐานของผู้ปกครองใน ที่§ 36 กฎหมายว่าด้วยการพำนักอาศัย
อย่างไรก็ตามกฎหมายที่เกี่ยวข้องคือกฎหมายว่าด้วยการพำนักอาศัยมาตราที่ 36 ย่อหน้าที่ 2 หน้า 1
หลังจากที่สมาชิกครอบครัวคนอื่นของชาวต่างชาติได้รับอนุญาติให้พักอาศํยอยู่ได้เพื่อเป็นการรวมครอบครัวโดยใช้ดุลยพินิจที่เหมาะสมหากจำเป็นเพื่อหลีกเลี่ยงความรุนแรงไม่ธรรมดา
การออกใบอนุญาตให้พักอาศัยได้สำหรับผู้ปกครองที่ต้องการการดูแลรักษาหรือการดูแลจัดการถูกมองว่าสถานการณ์กรณีทั่วไปที่มีความรุนแรงเป็นพิเศษภายใต้ความหมายของกฎหมายว่าด้วยการพำนักอาศัย มาตรา 36 ย่อหน้าที่ 2 หน้าที่1 4
ตามกฎหมายกรณีความรุนแรงไม่ธรรมดาภายใต้ความหมายของกฎหมายว่าด้วยการพำนักอาศัย มาตรา 36 ย่อหน้าที่ 2 หน้าที่1 ได้รับการยืนยันในบริบทนี้ถ้าสมาชิกในครอบครัวที่อาศัยอยู่ต่างประเทศเพียงลำพังไม่สามารถมีชีวิตด้วยตนเองได้อีกต่อไป แต่ต้องอาศัยการให้ความช่วยเหลือทางครอบครัว ซึ่งความช่วยเหลือนี้สามารถกระทำได้ในดินแดนของประเทศเยอรมนีเท่านั้น5
หากบุคคลสูญเสียความเป็นตัวของตัวเองเนื่องจากความชราภาพหรือความเจ็บป่วยที่มีมากขึ้นเรื่อยๆจนความปรารถนาของเขาดูแล้วเข้าใจและเข้าใจได้ตามมาตรฐานวัตถุประสงค์และมีความต้องการที่จะอยู่ใกล้สภาพแวดล้อมที่ให้ความอบอุ่นใจกับคนในครอบครัวที่ใกล้ชิดสนิทสนมที่สุด สิ่งนี้ขัดแย้งกับความเป็นจริงที่จะส่งเขาไปรับความช่วยเหลือจากบุคคลที่สาม นอกจากนี้ยังต้องพิจารณาถึงวัฒนธรรมที่แตกต่างกันด้วยเกี่ยวกับความต้องการการดูแลและการเอาใจใส่จากสมาชิกในครอบครัวที่ใกล้ชิด" [iii]
อุปสรรคในการตัดสินใจมันสูงมากและดูเหมือนว่าการปฏิเสธใบอนุญาตให้พักอาศัยมันได้ถูกโปรแกรมไว้ล่างหน้าแล้ว
แก้ไขไม่ได้: ไม่มีใบอนุญาตให้พักอาศัยถ้าไม่มีประกันสุขภาพ, ไม่มีประกันสุขภาพถ้าไม่มีใบอนุญาตให้พักอาศัย
ก่อนที่จะได้รับใบอนุญาตให้พักอาศัยได้จะต้องแสดงใบประกันสุขภาพเสียก่อน จะเป็นประกันสุขภาพของรัฐบาลหรือกับบริษัทเอกชนก็ได้
การที่ได้เข้าร่วมเป็นสมาชิกกับประกันสุขภาพของรัฐบาล นอกเหนือจากจะต้องมีการยังชีพที่มั่นคงแล้ว จะต้องเป็นเจ้าของใบอนุญาตให้พักอาศัยได้มีอายุไม่ต่ำกว่า 12 เดือนจึงจะได้รับความคุ้มครองจากประกัน(ตามมาตราที่ 5 ย่อหน้าที่ 11 หนังสือกฎหมายสวัสดิการ เล่ม 5) บ่อยครั้งที่ทางหน่วยงานตรวจคนเข้าเมืองจะออกใยอนุญาตให้ 12 เดือนพอดีหรือไม่ก็น้อยกว่านั้น ซึ่งเป็นผลให้เข้าไม่ถึงประกันสุขภาพ
มีความจำเป็นที่ต้องใช้ผู้พิทักษ์ประตูที่ช่วยคิดด้วยเพื่อเผชิญหน้ากับพวกหัวขี้โกงเหล่านี้
กฎหมายทั้งสองเล่ม เล่มหนึ่งคือกฎหมายคนเข้าเมืองอีกเล่มหนึ่งคือกฎหมายสวัสดิการ เล่ม 5 โดยประมาณแล้วเหมือนกลับตะละปัดกัน ความสามารถในการตัดสินว่าจะเอาอย่างไรขึ้นอยูในมือของ"ผู้พิทัษ์ประตู" ถ้าเขาคนนี้ตระหนักถึงสัดส่วนระหว่างกฎหมายที่พักอาศัยกับกฎหมายสวัสดิการ
หรือเขาได้รับแจ้งให้ทราบกับแต่ละกรณีอย่างใกล้ชิด
ฟังดูมันพิกลใช่ไหม? มันก็เป็นอย่างนั้นจริงๆ
ในทางปฏิบัติ: ทางบริษัทประกันสุขภาพเอกชนก็ไม่รู้สึกว่าตนต้องรับผิดชอบอะไรและหน่วยงานตรวจคนเข้าเมืองก็ยืนยันที่จะเอาประกันสุขภาพเอกชน
กรณีปัจจุบันสามารถสรุปได้ดังนี้:
อดีตผู้ลี้ภัยชาวเยอรมันกลับไปที่บ้านเก่าของพวกเขาในรุ่นต่อไปและเนื่องจากความวุ่นวายทางประวัติศาสตร์ในอดีตของประเทศเยอรมนี พวกเขาไม่สามารถหาหลักฐานพิสูจน์ได้ว่ารากตระกูลเดิมของพวกเขาเป็นชาวเยอรมัน – ตอนนี้พวกเขาเป็นชาวบราซิลดังนั้นเขาเป็นชาวต่างชาติที่ไม่ใช่สหภาพยุโรป
บุตรสาวของหญิงวัยกลางคนคนหน่งอาศัยและทำงานที่เยอรมนีในตำแหน่งที่มีวุฒิและต้องการพาแม่ที่ป่วยของเธอมาอยู่กับเธอ เธอยื่นคำร้องตามความเป็นจริงโดยแจ้งว่าเนื่องจากต้องการการดูแล
แม่มีเงินบำนาญเกษียณอายุและรายได้ค่าเช่า – รายได้ทั้งสองอยู่ในระดับของบราซิล แต่มันต่ำกว่าอัตรา Hartz IV ของเยอรมัน สำนักงานตรวจคนเข้าเมืองได้เสนอการแทนที่สินทรัพย์ให้กับแม่โดยมีจุดประสงค์ว่าการรับประกันตัวบุคคลจะได้ไม่จำเป็นต้องมี
ในเรื่องของวิธีการทางการเงินที่จำเป็นในการรักษาความมั่นคงในการดำรงชีวิตนั้นได้กล่าวไว้ในสิ่งพิมพ์ของสภาประเทศเยอรมนี จากปี 2559 ดังนี้:
ในเรื่องปัจจัยที่เพียงพอต่อการดำรงชีวิตให้แจ้งให้ทราบว่ากฎหมายไม่ได้กำหนดจำนวนเงินตายตัวที่เป็นปัจจัยในการดำรงชีวิตเอาไว้ ดังนั้นจึงจำเป็นต้องทำการคำนวณเชิงเปรียบเทียบที่คำนึงถึงข้อกำหนดความช่วยเหลือทางสวัสดิการสังคมในระดับท้องถิ่น อย่างไรก็ตามมันไม่จำเป็นสำหรับสมาชิกในครอบครัวที่ย้ายไปยังครอบครัวเพื่อให้มีปัจจัยในการดำรงชีวิตที่เพียงพอ ในเรื่องนั้นจึงสามารถยกเลิกปัจจัยทางการเงินของพลเมืองสหภาพยุโรปซึ่งมาจากกฎหมาการพักอาศัยได้" [iv]
เจ้าหน้าที่ที่รับผิดชอบและหัวหน้าของเขามีความเห็นว่า บริษัทประกันสุขภาพเอกลนจะไม่ยอมรับหญิงนั้นแม้ว่าพวกเธอจะได้รับการตอบรับทั่วไปแล้ว (โดยการปฏิบัติตามข้อกำหนดของ มาตราที่ § 5 ย่อหน้าที่ 11 กฎหมายสวัสดิการสังคม เล่ม 5), ใบอนุญาตให้พักอาศัยได้ มีอายุมากกว่า 12 เดือน และไม่รับประกันโดยบุคคลที่สาม) เป็นลายลักษณ์อักษรแล้วก็ตาม
สำหรับฝ่ายชายก็มีเพียงการประกันสุขภาพกับบริษัทเอกชนเท่านั้นที่จะทำได้ เขาเองก็ไม่หลีกเลี่ยงที่จะทำใบรับรองความรับผิดชอบซึ่งเป็นสิ่งเดียวที่จะยืนยันความมั่นคงในการดำรงชีวิตไม่ได้เพื่อปกป้องกองทุนสาธารณะ เกี่ยวกับรายละเอียดของข้อวิจารณ์และข้อเสนอฏ้ไม่ได้รับคำชี้แจงถึงแม้จะบรรยายหลายครั้งแล้ว
บริษัทประกันสุขภาพเอกชนที่ได้รับการร้องขอได้ปฏิเสธที่จะยอมรับคุณแม่เข้าเป็นสมาชิกในอัตราสมาชิกพื้นฐาน เนื่องจากเหตุผลหนึ่งคือ ไม่มีใบอนุญาติพำนักอาศัยอยู่ในเยอรมนีที่มีอายุนานกว่า 12 เดือน เหตุผลสองคือการเข้าร่วมเป็นสมาชิกโดยสมัครใจเองล้มเหลวเนื่องจากการแจ้งข้อมูลด้านสุขภาพ
ดังนั้นข้อความที่ตัดตอนมาจากจดหมายจึงมีดังนี้
นาง... ไม่มีคุณสมบัติที่จำเป็นที่จะทำประกันได้ ตามมาตราที่ 193 ย่อหน้าที่ 3 ประโยคที่ 1 กฎหมายว่าด้วยการทำสัญญาประกัน
คุณสมบัติในการทำประกันและผลที่ตามมาคือการประกันภาคบังคับตามความหมายของมาตราที่ 193 ย่อหน้าที่ 3 จะเกิดขึ้นได้หลังจากการจัดตั้งสถานที่อยู่อาศัยในประเทศเยอรมนีแล้ว ส่วนการมีที่พักอาศัยในประเทศเยอรมนีหมายความว่าอย่างไรนั้นไม่ได้อธิบายรายละเอียดไว้ในกฎหมายสัญญาการประกัน (VVG) ตามมาตรา 30 ย่อหน้าที่ 3 ประโยคที่ 1 ของกฎหมายประกันสังคม เล่ม 1 สถานที่พักอาศัยคือที่ที่คุณมีอพาร์ทเมนต์เป็นที่พักอาศัยและใช้งาน สำหรับผู้ที่ไม่ได้มีถิ่นพำนักในประเทศเยอรมนีและไม่ได้เป็นประชากรของประเทศสมาชิกของสหภาพยุโรป ตามกฎหมายว่าด้วยที่พักอาศัยมาตราที่ 4 ย่อหน้าที่ 1 ต้องมีใบอนุญาตใของประเทศเยอรมนี ห้พักอาศัย/ตั้งถิ่นฐานได้
ข้อกำหนสำหรับการเก็บรักษาและการใช้ที่อยู่อาศัยในความหมายของมาตราที่ § 30 ย่อหน้าที่ 3 ประโยค 1 กฎหมายว่าด้วยสวัสดิการสังคม ในกรณีนี้จะต้องแสดงใบอนุญาตให้พักอาศัยได้ระยะยาวที่เหมาะสมซึ่งแจ้งเหตุผลของการพำนักด้วยสถานการณ์ที่จำเป็นซึ่งระบุถึงการเก็บรักษาและการใช้ ด้วย
อีกอย่างหนึ่ง ก่อนหน้านี้ไม่มีประกันสุขภาพของบริษัทเอกชนที่ให้การคุ้มครองในต่างประเทศดังนั้นความรับผิดชอบในการรับเข้าเป็นสมาชิกจะเป็นในกรณีที่เป็นพันธะผูกพันที่มีอยู่ในกับประกันสุขภาพของรัฐบาล บริษัทประกันที่กล่าวถึงข้างต้นชี้แจงในแบบและวิธีที่เข้าใจได้ดังนี้:
"แม้ว่าจะมีการนำใบอนุญาตให้พักอาศัยมาแสดงมากกว่า 12 เดือนทางเราก็ขอแจ้งให้ทราบว่าทางเราไม่มีภาระผูกพันที่จำเป็นจะต้องทำสัญญา
โดยเฉพาะอย่างยิ่งกฎหมายกรณีล่าสุดของปี 2556 แสดงให้เห็นว่าภาระผูกพันในการทำสัญญาตาม มาตราที่ 193 ฏำหมายว่าด้วยการทำสัญญาประกัน มีผลเฉพาะกับการประกันสุขภาพเอกชนในขอบเขตที่จำกัดเท่านั้น ดังนั้นหน้าที่จะต้องรับเข้าประกันสุขภาพตามกฎหมายที่ขาดไป จึงไม่ได้นำไปสู่การเข้าเป็นสมาชิกในอัตราค่าสมาชิกพื้นฐานโดยอัตโนมัติ
ศาลสูงแห่งเมืองโบคุมได้ระบุในคำพิพากษาเมื่อวันที่ 11 ธันวาคม พ.ศ. 2556 ว่า ด้วยเหตุผลของความเหมาะสมตามรัฐธรรมนูญพันธกรณีในสัญญามาตราที่ 193 ย่อหน้าที่ 5 ประโยค 1 กฎหมายว่าด้วยการทำสัญญาประกัน ใช้เฉพาะกับบุคคลที่ถูกกำหนดให้ทำประกันสุขภาพกับบริษัทเอกชน (PKV) ตามหน้าที่การงานหรือสภาพรายได้ของพวกเขาเท่านั้น (โดยประมาณเช่น ข้าราชการ, ผู้ทำธุรกิจส่วนตัว, หรือพนักงานที่ได้เงินเดือนสูงกว่าวงเงินประกันภาคบังคับ)
แม้ว่าการประกันสุขภาพเอกชนจะถูกกำหนดโดยข้อผูกพันที่จะให้อัตราพื้นฐานที่สอดคล้องกับการประกันสุขภาพรัฐบาลเป็นระบบการประกันแบบขนาน อย่างไรก็ตามการเรียกร้องสถานะสวัสดิการของ บริษัทประกันสุขภาพเอกชน นั้นได้รับอนุญาตให้อยู่ภายใต้อำนาจของรัฐธรรมนูญเท่านั้น เพื่อให้ประกันสุขภาพเอกชนสามารถปฏิบัติงานได้อย่างเต็มที่สำหรับทุกคนที่ได้รับมอบหมาย "
บุตรสาวได้ขอความขอความช่วยเหลือจากทนายความ – ไม่ประสบความสำเร็จ แทนที่จะมองหาทางติดต่อกับประกันสุขภาพรัฐบาล ทนาความเองก็มองเห็นเพียงทางเดียวคือเข้าเป็นสมาชิกกับ บริษัท ประกันสุขภาพเอกชนในอัตราประกันพื้นฐาน และไม่แสดงออกแต่อย่างใดกับข้อโต้แย้งของผู้ถูกปฏิเสธหรือข้อโต้แย้งที่ถูกปฏิเสธนำเสนอให้
ในที่สุดบุตรสาวก็หันไปหาตัวแทนที่เธอเลือกมาเอง ความพยายามของพวกเขาคือที่จะชี้แจงให้ชัดเจนว่ามันเป็นเพราะขาดความรู้และความซับซ้อนของคดี ก็ไม่ประสบความสำเร็จเช่นเดียวกัน
การร้องขอคำชี้แจงไม่สามารถทำอะไรได้กับข้อโต้แย้งที่นำเสนอ
ลูกสาวได้ยื่นคำร้องต่อหน่วยงานของรัฐบาลประจำรัฐของตนเองและได้ยื่นคำวินิจฉัยของศาลปกครองกลาง ล.ว. 18 เมษายน 2556 (อ้างอิง BVerwG 10 C 10.12) (ดูที่https://www.bverwg.de/180413U10C10.12.0)
ในการตัดสินคดีในกรณีที่คล้ายกันชี้ให้เห็นว่า บริษัทประกันสุขภาพเอกชนมีหน้าที่ที่จะต้องรับบุคคลเข้าเป็นสมาชิกในอัตราประกันพื้นฐานตามมาตราที่ 12 ย่อหน้าที่ 1a ของกฎหมายว่าด้วยสัญญาการประกัน ส่วนการรับเข้าประกันสุขภาพของรัฐบาลนั้นกลับถูกปฏิเสธในการตัดสินคดีครั้งนี้ (ตามมาตรา 5 ย่อหน้าที่ 11 กฎหมายสวัสดีการสังคม เล่ม 5, ใบอนุญาตมีถิ่นที่อยู่ที่มี, ไม่มีข้อผูกมัดโดยบุคคลที่สาม) ในขณะเดียวกันก็ถูกมองข้ามไปว่าเนื้อหาของคำพิพากษาสอดคล้องกับคดีปัจจุบันเพียงบางส่วนเท่านั้น และในความเป็นจริงภายใต้การคำนึงถึงความเป็นเจ้าของอสังหาริมทรัพย์ในบราซิลมีรายได้สูงกว่าอย่างเห็นได้ชัดซึ่งจะเป็นการช่วยให้ไม่ต้องใช้ใบรับรองการรับผิดชอบอย่างมีนัยสำคัญที่จะอ้างถึง ในหัวข้อนี้โปรดดูที่ "ความเสี่ยงและการป้องกันล่วงหน้า" 1/2019 หน้า 25-29
ดังที่กล่าวมาแล้ว บริษัทประกันสุขภาพเอกชนได้ปฏิเสธที่จะรับแม่เข้าเป็นสมาชิกในอัตราประกันสุขภาพพื้นฐานเพราะทางบริษัทฯเรียกร้องที่จะเอาใบอนุญาตที่พักอาศัยแม้ว่ากฎหมายสัญญาประกันจะอธิบายไว้แตกต่างกันอย่างชัดเจน
ประกันสุขภาพของรัฐบาลได้เสนอทางออกจากภาวะที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออกนี้
โดยทั่วไปการสมัครเข้าเป็นสมาชิกประกันสุขภาพของรัฐบาลนั้นไมใช่ว่าจะเป็นไปไม่ได้ เพียงแค่สำนักงานตรวจคนเข้าเมืองกระโดดข้ามเงาของตนเองและออกใบอนุญาตให้พักอาศัยได้อย่างน้อย 12 เดือนและอีก 1 วันและพร้อมที่จะยินยอมยอมรับว่าหากผู้ยื่นคำร้องสามารถแสดงรายได้ที่พสูจน์ได้ก็ไม่ต้องทำใบรับรองความรับผิดชอบ
มันเป็นความจำเป็นที่ต้องมีหน่วยงานกำกับดูแลและประกันสุขภาพ โดยที่ทางประกันสุขภาพเองพร้อมที่จะรับสมาชิกเมื่อมีการแสดงหลักฐานของการมีคุณสมบัติตามเงื่อนไขที่อธิบายไว้แล้ว
เกณฑ์สำคัญสำหรับการเข้าเป็นสมาชิกของประกันสุขภาพของรัฐบาลแม้จะมีความยากลำบากเป็นพิเศษตามมาตรา 36 ย่อหน้าที่ 2 ประโยคที่ 1 กฎหมายว่าด้วยการพักอาศัย:
1. ยกเลิกการทำใบรับรองความรับผิดชอบ
2. หลักฐานการมีรายได้เพียงพอต่อการดำรงชีวิตตามมาตราที่ 5 ย่อหน้าที่ 1 ข้อ 1 กฎหมายที่พักอาศัย
3. หลักฐานการมีที่อยู่เพียงพอตามกฎหมายที่พักอาศัย มาตราที่ 29 ย่อหน้าที่ 1 ข้อ 2 ร่วมกับมาตราที่ 2 ย่อหน้าที่ 4
4. หนังสืออนุญาตให้พักอาศัยอยู่ได้มากกว่า 12 เดือนขึ้นไป ตามมาตราที่ 29 ย่อหน้าที่ 1 ข้อที่ 1 กฎหมายการพักอยู่อาศัย
[i] ที่มา: https://www.standesbeamte-hessen.de/landesfachtagung/herborn_2011/problemstaaten.pdf;
ข้อมูลของวันที่ 06 ตุลาคม พ.ศ. 2562
[ii] บทบัญญัติการบริหารทั่วไปของกฎหมายว่าด้วยการอยู่อาศัย ล.ว. 26 ตุลาคม 2552 ในมาตรา 36 - การอยู่ร่วมของสมาชิกครอบครัวคนอื่น ๆ (หน้า 188-191) 36.2.2.8
[iii] ที่มา: https://www.bundestag.de/resource/blob/436720/ddbe6d9d20f29247f1e9070a81961639/wd-3-139-16-pdf-data.pdf, สิ่งพิมพ์ 4 WD 3 -3000 -139 / 16, หน้า 4
[iv] ที่มา: https://www.bundestag.de/resource/blob/436720/ddbe6d9d20f29247f1e9070a81961639/wd-3-139-16-pdf-data.pdf สิ่งพิมพ์ WD 3 -3000 -139 / 16, หน้า 5